امام حسن عليه السّلام فرزند گرانمايۀ امير مؤمنان عليه السّلام ، سالار جوانان بهشت، نوادۀ بزرگ پيامبر و يكى از پيشوايان معصوم و گرانقدرى است كه از وجود گرانمايۀ امام مهدى عليه السّلام و ظهور حيات بخش و دگرگونساز او، نويد مى دهد.
و اگر روايات رسيده از آن گرامى، بويژه در مورد حضرت مهدى عليه السّلام از نظر شمار، اندك است {در كتاب گرانقدر معجم احاديث الامام المهدى عليه السّلام با اينكه كوشش در جمع آورى تمام احاديث پيرامون حضرت ولى عصر ارواحنا فداه شده، امّا مجموع رواياتى كه از امام مجتبى عليه السّلام وارد شده از مرز ده عدد تجاوز نمى‌كند. رجوع شود به معجم احاديث الامام المهدى، ج ٣، ص 163 } جاى شگفتى ندارد. نبايد فراموش كرد كه دوران خلافت آن بزرگوار كه از شهادت امير مؤمنان عليه السّلام آغاز گرديد و تا شهادت جانسوز حضرتش ادامه داشت بيش از ده سال نبود و آن هم در جوّى مالامال از رنج و اندوه و نگرانى و فشار، سپرى شد و فرصتى براى حركت فكرى و فرهنگى مورد نظر پيش نيامد.
«معاويه» فرزند آن زن جگرخواره، بر كرسى قدرت تكيه زد و شرايط و اوضاع جارى، او را در جنگ پايان ناپذير و خشونت بار و كور و بى هدفش بر ضدّ خاندان پيامبر، يارى كرد. او در بيت المال مسلمانان را، غاصبانه گشود و بوسيلۀ آن وجدانها را خريد و مزدوران را به خدمت استبداد گرفت، تا از سويى با روايات دروغين و ساختگى، نام نيك و بلندآوازۀ خاندان وحى و رسالت را لكّه دار و وجاهت و معنويّت آنان را درهم شكسته و طهارت و قداستشان را، آلوده سازند. و از دگر سو با سرهم كردن احاديث ساختگى براى «شجرۀ ملعونه» ، فضيلت بتراشند تا بدينوسيله جامۀ پاكى و شرافت بر اندام پليد امويان بپوشانند و خاندان وحى و رسالت را از صحنۀ زندگى جامعه‌ها و هدايت عصرها و نسلها، براى هميشه كنار زنند.
و براستى كه در همۀ ادوار تاريخ، «زر و سيم» در زشت جلوه دادن واقعيّتها، تحريف حقايق و نشر و پخش نارواها، نقش فوق‌العاده‌اى داشته است، بويژه كه با قدرت ظالمانه و خشونت بار نيز همدوش و همراه باشد.
بدينسان مكتب اهل بيت و پيروان آنان در سخت ترين فشار و سركوب و ناامنى و نگرانى، روزگار مى گذراندند و گردبادهاى سياست، افكار و آرزوها را درهم مى نورديدند.
حضرت مجتبى عليه السّلام در شرايط عجيب و مشكلات سهمگين و رنج و مصائب بسيارى مى زيست با اين وصف چگونه زمان مناسبى براى نشر حقايق و بيان واقعيّات مى يافت؟
و كجا امكانات بدو فرصت مى داد تا از امور عظيمى كه تنها دلهاى آرام آنها را مى پذيرد و تنها افكار و انديشه هاى سالم با آنها انسجام مى يابد، سخن گويد؟
امّا با وجودى كه در آن مقطع از تاريخ در مردم گرايش به شنيدن حديث و ضبط آن نبود و هيچ اهتمامى به فراگرفتن دانش از سرچشمۀ پاك و گواراى آن به چشم نمى خورد، با اين وصف امام مجتبى عليه السّلام نويد و ستايش از دوازدهمين امام نور، حضرت مهدى عليه السّلام را وانگذاشت و هنگامى كه از سختى شرايط سخن مى گفت با بهره ورى شايسته از فرصت فرمود :
يعنى: مردم! آيا نمى دانستيد كه هركدام از ما خاندان وحى و رسالت تحت سيطره و حاكميّت طاغوت زمانش زندگى مى كند و بناچار فشار ستم بر او تحميل مى گردد جز «قائم» ما، همو كه روح خدا، عيسى بن مريم، به امامت او نماز مى گذارد، چرا كه خداوند ولادت او را مخفى و شخصيّت او را نهان مى دارد تا هنگامى كه به دستور او ظهور كند، بيعت قدرتمدارى را به گردن نداشته و تحت حاكميّت ظالمى زندگى نكند.
او نهمين امام معصوم، از نسل برادرم حسين است و فرزند بهترين زنان. خداوند در پشت پردۀ غيبت عمر او را به بلنداى آفتاب طولانى مى سازد و آنگاه به قدرت خويش او را در چهرۀ جوانى، كمتر از چهل سال ظاهر مى سازد تا همگان بدانند كه خداوند بر هركارى تواناست.
«. . . أما علمتم أنّه ما منّا أحد الاّ ويقع فى عنقه بيعة لطاغية زمانه الاّ القائم الّذى يصلّى روح اللّه عيسى بن مريم خلفه، فانّ اللّه عزّ و جلّ يخفى ولادته و يغيب شخصه لئلاّ يكون لاحد فى عنقه بيعة اذا خرج ذاك التاسع من ولد اخى الحسين، ابن سيّدة الاماء، يطيل اللّه عمره فى غيبة، ثمّ يظهره بقدرته فى صورة شابٍّ ابن دون اربعين سنة، ذلك ليعلم أنّ اللّه على كل شىء قدير.» بحار الانوار، ج 51، ص 132
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :
موضوع :
مذهبی , ,
