فرمود: «از خاندان ماست. خداوند همانگونه كه دين خود را بوسيلۀ ما آغاز كرد، بوسيلۀ ما نيز به آخرين مرحله، اوج مى ‌بخشد و ختم مى‌ كند و همان گونه كه بوسيلۀ ما از شرك نجاتشان بخشيد، از فتنه ‌ها نجات و رهايى‌ شان مى‌ دهد و همان گونه كه ميان دلهاى مسلمانان پس از عداوت و دشمنى، شرك و كفر، الفت و محبّت ايجاد كرد، باز هم بوسيلۀ ما الفت و مهر و محبّت ايجاد مى ‌كند و همان گونه كه پس از عداوت شرك و جاهليّت اصل برادرى و اخوّت را برقرار ساخت، باز هم بوسيلۀ ما همه با هم پرمهر و برادر مى ‌گردند.»

روشن است كه پرسش امير مؤمنان عليه السّلام پرسش فردى آگاه و دانا است كه براى آگاهى و بيدارى ديگران و براى ثبت در تاريخ يا به منظور ديگرى سؤال مى ‌كند و اينگونه پرس ‌و جو در فرهنگ دين سابقه دارد.

بحار الانوار، ج 51، ص 68

يعنى: فاطمه جان! بخدايى كه جانم در كف قدرت اوست سوگند كه بى‌هيچ ترديدى اين امّت «مهدى» دارد و او از فرزندان توست.

بحار الانوار، ج 51، ص 67

مهدى از فرزندان من است. نام او نام من و كنيۀ او كنيۀ من مى ‌باشد. و او شبيه ‌ترين انسان ها از نظر صورت و سيرت و چهره و اخلاق به من است. او غيبتى طولانى خواهد داشت و امّتها در مورد او سرگردان خواهند شد تا آنجايى كه از دين خويش برمى ‌گردند و گمراه مى ‌شوند آنگاه در آن شرايط است كه آن حضرت بسان ستارۀ نورافشان به مردم روى مى‌آورد و زمين را از عدالت و قسط لبريز مى ‌سازد همانگونه كه از ظلم و بيداد لبريز شده است.

اكمال الدين، ج ١، ص 286 و فرائد السمطين، ج ٢، ص334. به معجم احاديث المهدى عليه السّلام ج ١، ص 258 رجوع شود)

مهدى عليه السّلام از فرزندان من است. او غيبت طولانى خواهد داشت و در آن شرايط ، حيرتى سايه خواهد افكند كه امّت ها، در آن حيرت و سرگردانى گمراه مى‌ شوند. او با ذخاير پيامبران خواهد آمد و جهان را همان گونه كه پيش از ظهورش مملوّ از ظلم ‌وبيداد است، لبريز از عدالت و دادگرى خواهد ساخت.

فرائد السمطين، ج ٢، ص 335

مهدى عليه السّلام مردى از فرزندان من است. چهره ‌اش بسان ستاره نورافشان است و سيما و رنگ چهرۀ او عربى و قامت دل‌آرايش برافراشته است. او جهان را لبريز از عدل‌ و داد مى ‌كند همان گونه كه پيش از آمدن او پر از بيداد مى‌ گردد. در حكومت او آسمانيان و پرندگان در فضا خشنود مى ‌گردند و ٢٠ سال حكومت مى‌ كند.

(عقد الدرر، ص ١٣ و معجم احاديث المهدى عليه السّلام، ج ١، ص ١٣٠ به نقل از ده ‌ها مصدر خاصّه و عامّه)

«المهدىّ رجل من ولدى، وجهه كالكوكب الدرىّ.»

«الكوكب الدرّى» يعنى : ستارۀ بسيار درخشان كه در قرآن كريم نيز آمده است كه:
«. . . كَأَنَّهٰا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ.» سورۀ نور، آيۀ 35
)
كنز العمال، ج 14، ص 264 ،
يعنى : مهدى عليه السّلام مردى از فرزندان من است و چهره ‌اش بسان ستارۀ درخشان، مى‌ درخشد.

حضرت فرمودند : «جانشينان من و حجّت ‌هاى خدا بر مردم پس از من، دوازده نفرند، نخستين آنان برادر من و آخرين ‌شان فرزندم مى ‌باشد.»

پرسيدند: «برادر شما كيست اى پيامبر خدا؟»

فرمود: «على بن ابى طالب.»

پرسيدند: «فرزندتان كيست؟»

فرمود: «فرزندم، مهدى است و همو كه زمين را لبريز از عدل ‌ وداد مى ‌كند، همان گونه كه از ظلم و بيداد در آستانۀ ظهور او لبريز شده است.

به خدايى كه مرا به حق و بشارت ‌دهنده برانگيخت، اگر از عمر دنيا تنها يك روز باقى مانده باشد، خداوند آن روز را آنقدر طولانى خواهد ساخت تا فرزندم مهدى عليه السّلام در آن روز ظهور كند، آنگاه عيسى بن مريم از آسمان فرود مى‌آيد و به امامت او، نماز مى‌ گذارد و زمين به نور پروردگارش نورباران مى ‌گردد و حكومت او، به شرق و غرب گيتى گسترش مى ‌يابد و زمين و زمان در قلمرو عدالت و قدرت او قرار مى ‌گيرد.»

بحار الانوار، ج 51، ص ٧١

حضرت فرمودند: آری، کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا صلوات فرستاده باشد.

وسائل الشیعه/ج7/ص198
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

آن حضرت «حجّت» نيز ناميده شده است بدان دليل كه «حجّت» خدا بر جهانيان است و خدا بوسيلۀ آن گرامى بر بندگانش اتمام حجّت مى ‌كند.

آن گرامى «صاحب الامر» نيز ناميده شده است، چرا كه او پيشواى بر حقّى است كه خداوند اطاعت او را بر همۀ بندگان واجب ساخته است؛ از جمله در قرآن مى‌ فرمايد:

هان اى ايمان‌آورندگان! خدا و پيامبر و صاحبان امر را اطاعت كنيد.

«يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اَللّٰهَ وَ أَطِيعُوا اَلرَّسُولَ وَ أُولِي اَلْأَمْرِ مِنْكُمْ.» سوره ی نساء آیه ی 59

روايات معتبر و صحيح صراحت دارند كه «اولى الامر» در آيۀ شريفه، امامان نور و از خاندان پيامبرند كه نخستين آنان على عليه السّلام و آخرينشان حضرت مهدى عليه السّلام است.

آن حضرت با اين نام خوانده شده است، چرا كه مردم همواره ظهور و قيام او را انتظار مى ‌برند تا با قيام خويش اين سيّارۀ خاكى را از ظلم و بيداد پاك سازد.

از امام جواد عليه السّلام پرسيدند:

پرسيدند : «چرا حضرت مهدى عليه السّلام را «قائم» ناميدند؟»

فرمود: «چون پس از آنكه ياد و نام مقدّسش در ميان مردم فراموش شد و بيشتر معتقدان به امامت او به آفت ارتجاع و ارتداد گرفتار آمدند، بپا مى‌ خيزد.»

پرسيدند: «چرا «منتظر» ناميده شده است؟»

فرمود: «بدان دليل كه او غيبت بسيار طولانى خواهد داشت. غيبتى كه دوران آن سخت طولانى است و مخلصان، انتظار قيام و ظهورش را مى ‌كشند و ترديدكنندگان و بدخواهان، وجود گرانمايه و ظهور او را براى اصلاح جهان، انكار مى ‌نمايند.»

بحار الانوار، ج 51، ص ٣٠

آن حضرت «قائم» ناميده شده است چرا كه به بزرگترين قيام اصلاحگرانۀ تاريخ بشر، دست مى‌ زند. او براى حق خالص كه ذرّه‌اى باطل در آن راه نمى‌ يابد، قيام مى‌ كند و به حقّ و عدالت بپا مى‌ خيزد. و اين چيزى است كه قيام شكوهمند او را از ديگر قيام ها ممتاز مى ‌سازد، چرا كه تاريخ بشر، قيام ها و نهضت هايى را براى برخى شخصيّت ها ثبت كرده است امّا قيام و نهضت و انقلاب آنان در هدفها و وسايل، براساس حق و راه مستقيم نبوده است، امّا امام مهدى عليه السّلام براساس حق خالص و عدالت راستين و ناب بپا مى ‌خيزد و بس.

اين روايت را بنگريد:

«ابو حمزۀ ثمالى» مى ‌گويد :

از امام باقر عليه السّلام پرسيدم : «اى پسر پيامبر! آيا همۀ شما قيام ‌كنندۀ به حق نيستيد ؟»

فرمود: «چرا!»

گفتم: «پس چرا آن حضرت ، قائم ناميده شد؟»

فرمود: «هنگامى كه نياى گرانقدرم حسين عليه السّلام به شهادت رسيد فرشتگان به بارگاه خدا ناله و شيون كردند. . . خداوند امامان نُه گانه، از نسل پاك حسين عليه السّلام را، به آنها نماياند و با ديدن آنان شادمان گرديدند و ديدند كه يكى از آنها به نماز ايستاده است و خدا با نشان دادن او به فرشتگان فرمود: من بوسيلۀ اين «قائم» از قاتلان حسين عليه السّلام انتقام خواهم گرفت.»
بحار الانوار، ج 51، ص ٢٨

و امام صادق عليه السّلام نيز فرمود:

يعنى: حضرت مهدى عليه السّلام «قائم» ناميده شد چرا كه قيام شكوهمند او، به حق و عدالت است و هدف ها و شيوه‌ها و وسايل او در راه رسيدن به هدف نيز همه و همه براساس حق است.

بحار الانوار، ج 51، ص 30

براى نمونه : در قرآن شريف و انجيل براى پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و اله نامهاى متعددى است، نام هايى چون: «محمّد» ، «احمد» ، «طه» ، «يس» ، «بشير» ، «نذير» و در انجيل نيز «فارقليطا» و «بركلوطوس» به زبان سريانى و يونانى.

و نيز قهرمان جاودانۀ اسلام، امير مؤمنان عليه السّلام نيز نام هاى متعددى دارد از آن جمله: «على» ، «حيدر» ، «مرتضى» و «ايليا» به لغت سريانى و نام هايى ديگر.

و بانوى بانوان فاطمه عليها السّلام نيز نام هاى متعددى دارد از آن جمله: «فاطمه» ، «بتول» ، «مباركه» ، «محدّثه» ، «طاهره» ، «صديقه» و. . . .

در مورد حضرت مهدى عليه السّلام و نام بلندآوازه‌اش، روايات بسيارى از پيامبر گرامى و امامان نور عليهم السّلام آمده است كه در آنها از آن اصلاحگر بزرگ عصرها و نسلها به «مهدى» ، «حجّت» ، «قائم» ، «منتظر» ، «خلف صالح» ، «صاحب الأمر» ، «سيّد» ، «الامام الثانى عشر» و. . . تعبير شده است و بارها تصريح شده است كه نام آن حضرت نام پيامبر است و كنيه‌اش «ابو القاسم» .

كه ما با ترسيم برخى از روايات به برخى از نامهاى مقدّس آن حضرت اشاره مى ‌كنيم:

١-مهدى عليه السّلام: